υδραρωματικός

-ή, -ό, Ν

χημ. (για αλειφατική κυκλική οργανική ένωση) αυτός που προκύπτει κατά την προσθήκη δύο ή περισσότερων ατόμων υδρογόνου στο μόριο αρωματικής ένωσης.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ. πρβλ. γαλλ. hydroaromatique < hydro- (< υδρ[ο]-*) + -aromatique (< αρωματικός < άρωμα)].